I dreamt I was on fire with the things I could have told you

Draumar. Þeir eru svo fokked. Mig dreymir mjög mikið en ég man draumana mína aldrei lengur en í nokkrar mínútur eftir að ég vakna. En draumarnir hafa samt áhrif á mig, segja alveg til um skapið sem ég er í þegar ég vakna. Undanfarið hefur mig dreymt svona drauma þar sem ég vakna og hugsa: „Neiiii, ég var svo viss um að mig væri ekki að dreyma!“ svo er ég hálf fúll að þurfa að vera vaknaður. Gef mér oftast nokkrar tilraunir í viðbót til þess að reyna að byrja aftur að dreyma.

Lag dagsins:
Bright Eyes - June on the west coast

Weezer!

Eru þeir of sykraðir? Neeeeeeeeeeeeeeeeh.

Weezer eru alltaf bestir. Meira að segja á Make Believe.

Tveir tveir.

Ég er að reyna að plata sjálfan mig til að lenda í geðveikt mikilli tilvistarkreppu þegar ég verð tuttugu og tveggja ára.
Hvað hef ég afrekað? Ég á engin börn, ég á engan bíl, ég á bara 14" sjónvarp með innbyggðu vhs tæki.
Ég kemst ekki í u21 landsliðið (eða var það eftir að ég varð tuttugu og eins? Kannski þess vegna sem Eyjólfur Sverris dílítaði mér á facebook).
Ég bý heima hjá mömmu og pabba og á mínus 10.000 krónur. Ég á eitt nothæft skópar. Ég á einn of snyrtilegan jakka og einn ósnyrtilegan.
Börnin í hverfinu hrópa blótsyrði að mér og eru ekkert hrædd við mig.
Ég fann hvítt hár í skegginu mínu. Reyndar fann ég fullt af þeim. Mér vex eiginlega bara hvítt skegg. Hvað á það að þýða, er ég ekki að verða tuttugu og tveggja ára?

Tuttugu og tveggja.
22.

Það er ógeðslega döll eitthvað.

Lag dagsins:
Bright Eyes - Make war

Megas og sjitt.

Ég byrjaði að kynna mér Megas í sumar. Ég hafði aldrei fílað hann, nema í tvíhöfðasketsinum "Megas eða mongólíti"(held ég að hann hafi heitið). En ég keypti mér Millilendingu og svo hef ég komist yfir nokkra Megasar slagara s.s. Fílahiriðirinn frá Súrín, Spáðu í mig og Tvær stjörnur. Ég er ekki frá því að Megas sé djöfulsins snilld. En ég ætla ekki að lýsa því yfir að ég sé einhver die hard aðdáandi, en músíkin hans og textarnir eru oft frábær. Sérstaklega textarnir.

Annars komst ég að fleiru í sumar.
T.d.

Níhilismi: Hver skiptir máli? Ekki ég.
Tíminn flýgur áfram og hann teymir mig á eftir sér (sérstaklega á sumrin).
Ef þú færð þér Jagerbomb á ellefunni, þá manstu ekki eftir að hafa verið þar (og ert rukkaður um mismikið, eftir því hver afgreiðir þig (pólverjar rukka meira)).
Ég get rennt mér á hjólabretti (og ég get dottið, en það gerist sjaldan).

Ég sakna sumarsins.
Veturinn er samt ágætlega fljótur að líða.
Ég hlakka þó ekki til í janúar. Janúar er svo kaldur og dimmur.
Og maður er með jólaþynnku.

Breyttir tímar.

Ég er ekki sami maður og ég var fyrir eins og ári síðan.
Það sem áður snerist um nákvæmlega ekkert,
snýst í dag um ennþá minna.
Nú hefur það bara tilgang.

Fuck my face, fuck my name. They are brief and false advertisements.

Jess. Ég komst inn á þetta blogg. Mig langar allt í einu að blogga aftur. Jafnvel þó enginn lesi það, þá held ég að ég gæti haft gaman að því.

Hvað er ég að gera þessa daganna?

Ég var að koma heim frá New York, þar sem ég var að spila á nokkrum tónleikum með The Neighbours.
Nú er ég byrjaður að vinna í sumarvinnunni minni í Hreðavatnsskála. Það er ágætt, ég fíla það.
Svo tek ég frí daga inn á milli þar sem ég er í bænum að finna mér eitthvað til að gera af mér. Eyði helgunum í að reyna mitt besta til að drekka frá mér allt vit. Einu sinni hefði ég ekki látið mér detta slíkt til hugar, en þessa daganna virðist ég ekki geta lifað án þess.

Mér finnst ógeðslega gaman að hlusta á tónlist í ipodinum mínum þessa daganna, það er eitthvernveginn öðruvísi að liggja bara með headphone að hlusta á tónlist, heldur en að hlusta í bílnum eða í tölvunni.

Þessa daganna er eftirfarandi inn:

- Bright Eyes
- Blink 182
- The Deathmetal Supersquad
- Able Baker Fox
- Seinfeld